MARIAN VLIERHUIS
Van 6 februari tot 1 april in Stadkamer centrum
Ik kwam in contact met beeldhouwen tijdens mijn burn-out periode in 2014. Diep van binnen wist ik dat bewerken van steen bij me past en dat ik dit ooit wel eens zou willen doen. Ooit was nu aangekomen ….. Vanaf het begin kon ik mijn gevoelens tot uiting brengen door te hakken, te raspen , te schuren….… te kijken en voelen …. de steen te volgen . De steen brengt me dichter bij voelen en doorvoelen.
Van te voren weet ik vaak niet wat ik ga maken.. Ik maak contact met de gekozen steen en volg mijn gevoel. De steen wijst me als het ware de weg. De steen laat me ervaren en zien waar ik van binnen mee worstel. Er wordt me een spiegel voorgehouden. Steeds als een steen af is … is het een afronding van een proces waar ik doorheen gegaan ben. Mijn boosheid, de teleurstellingen, verdriet, overgave, geborgenheid, ontvangen en delen, bloei , doorbraak en verbinding. De beschermende schild rond mijn hart mag steeds een stukje afbrokkelen, zodat het innerlijke licht zichtbaar en voelbaar kan worden. Kortom, de steen laat me steeds zien wie ik ben en waar ik sta.
Het beeldhouwen is een deel van mijn spirituele zoektocht geworden, waarin het beeld me steeds een deel van mijzelf toont. Over het algemeen werk ik met speksteen, serpentijn en albast.
